25.06.20r.
6 wskazówek jak wspierać poczucie własnej wartości dziecka
- Relacja oparta na zainteresowaniu – zainteresowanie tym, co mówi i robi dziecko nieważne, ile ma lat i co mówi. Słuchanie i traktowanie go poważnie. Interesowanie się potrzebami dziecka i pomaganie mu w ich zaspokajaniu.
- Miłość nie stawiająca warunków – rodzic jest gotowy towarzyszyć dziecku, kiedy jest trudno (płacz, bunt, zmęczenie). Nie daje dziecku większych względów, gdy jest „grzeczne” i robi coś, czego rodzic oczekuje.
- Wspólny czas – kiedy nie dążymy do sprawowania kontroli nad dzieckiem (odrabianie lekcji, obowiązki domowe), ale po prostu chcemy z nim być. Nie pod kątem: „Chodź, mogę to z Tobą porobić dla Ciebie”, ale bardziej „Zróbmy to wspólnie, ja też chcę to robić”.
- Dialog z dzieckiem – nie tylko słuchanie, ale dzielenie się z dziećmi naszymi historiami, aby mogły nas lepiej poznać. Dzieci nie chcą być tylko odpytywane, ale potrzebują dialogu, aby lepiej poznać rodzica. Zastanów się, co ważnego wydarzyło się u Ciebie danego dnia i opowiedz to dziecku. Nie po to, aby uzyskać współczucie (pamiętaj, to Ty jesteś rodzicem, nie obciążaj dziecka swoimi problemami), ale podzielić się czymś wartościowym, np. „Dzisiaj spóźniłam się do pracy i to mnie bardzo zestresowało, chciałabym popracować nad tym, żeby trochę wcześniej wstawać”.
- Nazywanie uczuć i doświadczeń dziecka – dużo cenniejsza od krytyki jest dla dziecka obecność rodzica, nazywanie tego, co się dzieje, wczuwanie w emocje dziecka.
- Rodzic, który bierze odpowiedzialność – jeśli zrobiłeś coś w emocjach, co nie było dobre dla Twojego dziecka weź za to odpowiedzialność. Nie mów: „Dostałeś klapsa, bo byłeś niegrzeczny”, ale „Zrobiłem to, bo trudno mi było opanować swoje emocje
w tamtej chwili. Wiem, że nie było to dla Ciebie dobre. Przepraszam”.
Drodzy Rodzice, oby ten wakacyjny czas był pełen odpoczynku, spokoju, radości, ale też pracy nad relacją ze swoim dzieckiem!
Z ciepłymi pozdrowieniami,
Natalia Jachowicz, psycholog przedszkolny
18.06.20r.
Poczucie własnej wartości u dziecka
Drodzy Rodzice!
Tematem, który bardzo często pojawia się podczas rozmowy rodzica z psychologiem jest to, w jaki sposób kształtować poczucie własnej wartości u dziecka. To, co mówimy, robimy ma ogromny wpływ na to, jak nasze dzieci siebie widzą, jaki mają stosunek wobec siebie. Można powiedzieć, że poczucie własnej wartości to świadomość bycia wystarczająco dobrym, nawet wtedy, gdy coś się nie udaje, pomimo usłyszanej krytyki. To wiedza o sobie, swoich mocnych i słabych stronach oraz akceptacja tego, co się o sobie wie.
Zacznijmy od tego, co NIE POMAGA w budowaniu poczucia własnej wartości
u dziecka:
- Obojętność – to, co ciekawi dziecko nie zawsze jest interesujące dla rodzica. Czasami rodzice „zbywają” dziecko, zajęci własnymi sprawami nie chcą słuchać o jego doświadczeniach i przeżyciach. Dziecko zaczyna czuć się wtedy niewidzialne. To, co ma do powiedzenia staje się mało warte. Kiedy dziecko czuje się niewidzialne nie chce mówić, bo wie, że i tak nie zostanie wysłuchane.
- Kwestionowanie uczuć dziecka – np. słowa „Nie ma co tak płakać”, „To nie powód do złości”. W takiej sytuacji dzieci gubią się – czy to co czują, jest prawdziwe, czy mają prawo tak się czuć.
- Ironia wobec dziecka.
- Warunkowa akceptacja – gdy dziecko jest „grzeczne” okazujemy mu swoją miłość. Gdy robi coś, co nam się nie podoba – karzemy go obojętnością, samotnością.
- Lęk, który przeżywają rodzice – jeśli lęku rodziców jest zbyt wiele, ciągle wysyłają dziecku komunikaty, że się o niego martwią, np. „Nie ruszaj, bo stłuczesz”, „Nie wspinaj się, bo zrobisz sobie krzywdę”. Dziecko pośrednio może rozumieć te komunikaty, jako „Nie dasz sobie rady”, „Nie wierzę, że to Ci się uda”.
- Krytyka – każda ocena (nie tylko negatywna, ale również pozytywna) dziecka sprawia, że zaczyna ono widzieć siebie oczami innych. Oczekiwanie pozytywnej oceny niesie za sobą stres, lęk, napięcie. Dzieci nie potrzebują być ocenianie, żeby wzrastać. Bardziej wartościowa dla nich będzie obecność i wsparcie ze strony rodzica.
04.06.2020r.
Drodzy Rodzice!
Szczególnie w obliczu ostatniej sytuacji epidemiologicznej uwidoczniła się potrzeba uświadamiania dzieci i uczenia zachowań związanych z korzystaniem z urządzeń elektronicznych i Internetu. Oprócz wielu walorów edukacyjnych i rozrywkowych, w sieci można napotkać niebezpieczne dla dziecka treści. Jeśli Twoje dziecko korzysta z Internetu warto podejmować z nim tematy bezpieczeństwa w sieci już od najmłodszych lat.
Korzystanie z Internetu przez dzieci
Na co zwrócić szczególną uwagę już teraz?
- Ostrożność wobec osób poznanych w Internecie; częstą obecnie formą nawiązywania kontaktów w sieci jest wspólna gra. Warto uczulać dzieci na chronienie swojej prywatności i ograniczanie zaufania wobec osób, które poznało się w sieci.
- Nadużywanie urządzeń elektronicznych i Internetu; zbyt długie i częste korzystanie może prowadzić m.in. do pogorszenia zdrowia oraz trudności w relacjach społecznych „na żywo”.
- Szkodliwe treści; w Internecie można napotkać strony, które nie są przeznaczone dla dzieci, przekazują niewłaściwe, a często też niezgodne z prawem treści.
Pamiętaj!
Jeśli dziecko będzie miało świadomość, że korzystanie z Internetu może wiązać się
z różnymi zagrożeniami, będzie bardziej ostrożne i skłonne do zgłaszania rodzicowi niepokojących sytuacji!
Ze strony rodzica bardzo ważne jest jasne określenie czasu, jaki dziecko może spędzać korzystając z urządzeń elektronicznych na co dzień.
W kontroli i bezpieczeństwie mogą pomóc różnego rodzaju programy kontroli rodzicielskiej, dostępne właśnie w sieci!
W rozmowie z dzieckiem nt. bezpieczeństwa w sieci mogą pomóc np.:
https://www.youtube.com/watch?v=imLz4TTZ3iw(seria filmików dot. zasad bezpieczeństwa podczas korzystania z Internetu)
Z pozdrowieniami,
Natalia Jachowicz, psycholog przedszkolny
28.05.2020r.
Drodzy Rodzice!
W zeszłym tygodniu podjęliśmy wspólnie tematykę stresu u dziecka. Wiecie już co może powodować ten stres i jakie są sposoby radzenia sobie z nim. Dla przypomnienia dołączam plakat:
Czasami jednak możemy nie zdawać sobie sprawy, że nasze dziecko doświadcza długotrwałego czy silnego stresu. Szczególnie małe dzieci mogą mieć trudności w rozpoznaniu, że się stresują i mówieniu o tym.
CO MOŻE WSKAZYWAĆ NA TO, ŻE MOJE DZIECKO SIĘ STRESUJE?
ZMIANA W ZACHOWANIU DZIECKA
- większa drażliwość; dziecko szybciej i z większym natężeniem reaguje na sytuacje/bodźce, które wcześniej nie powodowały takiego wzburzenia,
- negatywizm; dziecko znacznie częściej i z większą siłą sprzeciwia się, buntuje, wyraża niezadowolenie,
- rezygnowanie z czynności, które wcześniej sprawiały przyjemność; dziecko przestaje czerpać zadowolenie z ulubionych aktywności, staje się bardziej bierne,
- narzekanie i wyrażanie zmartwień; znacznie częściej niż wcześniej dziecko mówi
o swoich lękach, niepokojach, bólach, - nietypowe reakcje; zachowanie, które nie zdarzało się wcześniej lub zdarzało bardzo rzadko, np. agresja fizyczna wobec dorosłego, wybuch niekontrolowanego płaczu, utrata kontaktu z dzieckiem (nie reaguje na pytania, dotyk),
- potrzeba ciągłego przebywania z rodzicem; w sytuacji, gdy etap lęku separacyjnego już przeminął i dziecko nie miało trudności z rozstaniem z rodzicem – ponowny lęk przed np. pozostaniem w przedszkolu jest niepokojącym sygnałem, że coś się dzieje w życiu dziecka/całej rodziny,
- zbyt długi lub zbyt krótki sen, zbyt duży lub zbyt mały apetyt; zmiany
w realizowaniu codziennych potrzeb mogą być sygnałem, że coś dzieje się nie tak w życiu dziecka. Czasami dziecko, po opanowaniu samodzielności w wielu obszarach, ponownie nalega, aby rodzic go kąpał, zasypiał z nim, karmił go, - objawy fizyczne; regularne bóle brzucha, głowy, mdłości nie muszą oznaczać chorób natury fizjologicznej (choć zawsze należy to sprawdzić!), ale mogą być powodowane przez stres. Szczególnie, gdy nasilają się w konkretnych sytuacjach, np. przed wyjściem do przedszkola.
Drodzy Rodzice, każde dziecko jest inne, inaczej reaguje w różnych sytuacjach, inaczej radzi sobie z trudnościami. Powyższe przykłady mówią o ZMIANIE w zachowaniu/ funkcjonowaniu dziecka, która następuje w dość krótkim czasie i może być sygnałem przeżywanych przez niego trudności.
Zachęcam do uważnego, troskliwego obserwowania swoich dzieci. Im bliżej je poznacie, tym łatwiej Wam będzie wspólnie rozwiązywać codzienne trudności i przeszkody.
Pozdrawiam serdecznie,
Natalia Jachowicz, psycholog przedszkolny
21.05.2020r.
Drodzy Rodzice!
We współczesnym, pełnym wyzwań świecie, stres i napięcie psychiczne towarzyszy nam na co dzień. Narażeni na nie są nie tylko dorośli, ale również dzieci. Zapytacie pewnie: „Ale czym mogą się stresować dzieci?”. To, co nam wydaje się błahostką, dla dziecka może mieć ogromne znaczenie! Przyczyną stresu u dziecka może być:
- hałas, niewłaściwe oświetlenie, duża ilość bodźców rozpraszających uwagę (m.in. radio, telewizja, nieporządek w miejscu zabawy/pracy),
- zaniedbywanie ważnych potrzeb – regularne posiłki, wystarczająca ilość snu, relaks, nuda, bliskie relacje z innymi,
- presja ze strony otoczenia społecznego – dorosłych i rówieśników („Musisz wszystko zrobić teraz.”, „Pośpiesz się.”, „Nie zachowuj się tak.”, „Znowu dostałeś kiepską ocenę.”,
- nieadekwatne oczekiwania i wymagania względem dziecka, które nie jest w stanie im sprostać.
Dziecku, które jest zestresowane, trudniej spełniać oczekiwania dorosłych. Jak zatem
zadbać o komfort psychiczny i pomóc dziecku radzić sobie ze stresem?
5 WSKAZÓWEK JAK ZMNIEJSZYĆ STRES DZIECKA
- Aktywność fizyczna; już 20-30 minut ruchu dziennie obniża napięcie emocjonalne
i wzmacnia odporność psychiczną dziecka! Jeśli nie możecie wyjść z domu – nic straconego! Zorganizujcie zawody, mini-tor przeszkód lub skorzystajcie z gotowych programów ćwiczeń czy jogi dla dzieci (np. na youtube.com). - Czytanie o stresie; stres jest nieodłączną częścią życia każdego człowieka. Kontrolowany, w małym nasileniu dodaje energii i motywuje do działania! Pozwól dziecku poznać stres bliżej poprzez wspólne czytanie i szukanie rozwiązań (przykładowe tytuły: E. SnelUważność i spokój żabki, C. Croos-Muller Odwagi!, A. Tyszka, A. BarciśBajkoterapia).
- Relaks i nuda; zmęczenie, przeciążenie codziennymi aktywnościami nasila stres, obniżając równocześnie umiejętności radzenia sobie z nim. Zadbaj o właściwe proporcje między obowiązkami a relaksem u dziecka.
- Przekonanie „Poradzę sobie!”; kiedy na drodze pojawia się jakiś problem, zmartwienie – w rozmowie z dzieckiem skup się na tym, co MOŻE zrobić w tej sytuacji, aby rozwiązać problem, pomóc sobie. Zadawaj pytania, aby dziecko samodzielnie odkryło rozwiązanie: „Co jeszcze można zrobić teraz?”, „Co pomogłoby poczuć się trochę lepiej?”, „Jak myślisz, co…zrobiłby na Twoim miejscu?”.
- Rodzic, który sobie radzi; dzieci uczą się tego, co widzą. Nazywaj emocje swoje
i dziecka. Pokaż, jak konstruktywnie sobie z nimi poradzić i wykorzystać je w relacjach z innymi. Rodzicu, w tym przypadku, jeśli zainwestujesz w siebie – skorzysta również dziecko!
Pozdrawiam serdecznie,
Natalia Jachowicz, psycholog przedszkolny
14.05.2020
5 pomysłów co robić z dzieckiem w domu
- Wspólne gotowanie i pieczenie
Pozwól swojemu dziecku gotować razem z Tobą, nawet jeśli będzie się to wiązało
z wydłużeniem czasu przeznaczonego na przyrządzenie posiłku czy powstaniem chaosu
w kuchni. Sprawi to dziecku ogromną radość, pokaże, że obowiązki domowe można wykonywać wspólnie i w przyjemnej atmosferze. Przy okazji poćwiczy sprawność ręki, samodzielność, współpracę. Wybierzcie jakiś przepis, którego chcielibyście spróbować lub poeksperymentujcie. Przepisy na wspólne gotowanie możecie znaleźć np. tutaj:
https://www.kwestiasmaku.com/blog-kulinarny/category/dla-dzieci
https://kukbuk.pl/artykuly/10-przepisow-na-gotowanie-z-dziecmi/
- Prace plastyczne
Do tego możecie wykorzystać nie tylko kartkę i kredki. Wasze prace mogą przybierać formę wycinanek, wyklejanek, wydzieranek, mieszania różnych przedziwnych substancji czy przerabiania czegoś, co wydaje się niepotrzebne – na ciekawą zabawkę. Tutaj ogranicza tylko wyobraźnia, ale wspierać mogą m. in.:
https://mojedziecikreatywnie.pl/2016/06/prace-plastyczne/
- Bajki, filmy i gry dla dzieci
Najważniejsze w korzystaniu z nowoczesnych technologii jest jasne określenie czasu, jaki dziecko może spędzać oglądając telewizję/grając w gry w ciągu dnia oraz ograniczenie dostępu do niepotrzebnych/szkodliwych treści (reklam, obrazów niedostosowanych do wieku dziecka). Po wspólnie obejrzanym, wartościowym filmie ważne jest, aby porozmawiać na jego temat
z dzieckiem. Oto kilka propozycji:
Gry edukacyjne i nie tylko znajdziecie:
- Gry planszowe
Wykorzystajcie to, co macie lub zadbajcie o odpowiednie wyposażenie w Waszym domu. Wspólne gry są świetną okazją do budowania i zacieśniania relacji rodzinnych. Tutaj znajdziecie propozycje:
https://mojedziecikreatywnie.pl/2017/08/najlepsze-gry-planszowe-dla-dzieci-2/
W Załączniku 2 znajdziecie grę, którą wystarczy wydrukować i korzystać!
Załącznik_1_Gra_Przy_rodzinnym_stole
- Aktywność fizyczna i ćwiczenia dla dzieci
Gdy nie ma możliwości wyjścia na dwór wraz z dzieckiem nie zapominajcie o aktywności fizycznej. Już 20-30 minut ruchu dziennie redukuje stres i wzmacnia odporność psychiczną
dziecka. Możecie stworzyć tor przeszkód czy zrobić zawody (np. w kręceniu hula-hop, robieniu przysiadów). Warto też wykorzystać różnego rodzaju ćwiczenia czy gotowe zajęcia dla dzieci:
https://www.youtube.com/watch?v=2BQCcIjudZ8
https://www.youtube.com/watch?v=CQ39IYCETJ4&t=46s
Trzymam kciuki za wspólnie, kreatywnie spędzony czas!
Załączniki:
Natalia Jachowicz, psycholog przedszkolny
07.05.2020r.
Drodzy Rodzice!
Przedłużająca się izolacja domowa może niestety nasilać pewne trudne sytuacje czy zachowania mające miejsce w domach rodzinnych. Z tego względu chciałabym dzisiaj uczulić Państwa na zjawisko przemocy domowej. O przemocy możemy mówić, gdy:
- jest to działanie lub powstrzymanie się od działania INTENCJONALNE (świadome
i zamierzone), - NIERÓWNOŚĆ SIŁ; jedna osoba ma wyraźną przewagę (fizyczną, psychiczną, materialną etc.) nad drugą,
- działanie/zaniechanie działania NARUSZA PRAWA I DOBRA OSOBISTE,
- osoba wobec której stosowana jest przemoc doznaje CIERPIENIA, SZKÓD fizycznych
i psychicznych.
Więcej na temat tego czym jest przemoc i po czym możemy ją rozpoznać znajdziecie Państwo
w artykule:
http://www.niebieskalinia.info/index.php/przemoc-w-rodzinie/6-co-to-jest-przemoc
Możemy wyróżnić przemoc: - FIZYCZNĄ – różnego rodzaju zachowania o charakterze agresywnym (np. bicie, szarpanie, popychanie) sprawiające ból i prowadzące do uszkodzeń ciała,
- PSYCHICZNĄ – zachowania powodujące cierpienie i ból, np. poniżanie, zastraszanie, manipulowanie,
- SEKSUALNĄ – naruszanie intymności i granic cielesnych drugiej osoby,
- ZANIEDBANIE – brak koniecznej opieki ze strony osób odpowiedzialnych za dziecko, zaniedbywanie potrzeb fizycznych i psychicznych dziecka.
Więcej na temat zachowań krzywdzących dzieci przeczytacie Państwo w artykule:
https://fdds.pl/corobimy/krzywdzenie-dzieci/
Izolacja domowa, zamknięte zakłady pracy, utrata poczucia bezpieczeństwa
i przewidywalności sytuacji, kumulacja wielu stresorów mogą sprzyjać podejmowaniu zachowań przemocowych. Konsekwencji doświadczania przemocy u dziecka jest bardzo wiele. Mogą uwidaczniać się w różnego rodzaju zaburzeniach zachowania, emocjonalnych, uzależnieniach czy trudnościach w uczeniu się.
Jeśli jesteś świadkiem lub masz podejrzenia dotyczące jakiegokolwiek rodzaju przemocy domowej zgłoś to! Twoje zgłoszenie może uratować dzieciństwo, zdrowie, a czasami życie!
Ośrodek Pomocy Społecznej w Niedrzwicy Dużej
tel. 81 517 50 69
Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Bełżycach
tel. 81 517 27 78
Centrum Interwencji Kryzysowej
całodobowy telefon zaufania: 733 588 900
Powoli zbliża się czas powrotu do murów przedszkolnych. Po adaptacji dziecka do warunków izolacji domowej powrót do grupy przedszkolnej może powodować dużo trudnych emocji i stres. Z tego względu zapraszam Państwa do przygotowania swojego dziecka na to wydarzenie poprzez rozmowę, udzielenie wsparcia, okazywanie spokoju. Można wykorzystać do tego również bajkę terapeutyczną, którą znajdziecie Państwo w załączniku.
Z pozdrowieniami,
Natalia Jachowicz, psycholog przedszkolny
30.04.2020r.
Drodzy Rodzice!
Uczucie złości jest nieodłączną i bardzo potrzebną częścią naszego życia. Służy przede wszystkim zadbaniu o siebie i swoje potrzeby, zapewnieniu bezpieczeństwa sobie i tym, którzy znajdują się pod naszą opieką, wyrażeniu niezgody. A więc złość ma potencjał chroniący, jednak gdy mamy trudności z jej kontrolowaniem – może niszczyć to, co z trudem zbudowaliśmy – bliską relację z drugą osobą opartą na poczuciu bezpieczeństwa i zaufaniu.
Złość mówi nam, że jakieś nasze ważne potrzeby są niezaspokojone, np. potrzeba odpoczynku, spokoju, porządku (gdy np. dzieci rozrzucają swoje zabawki po całym domu).
Jak pracować nad swoją złością, aby nie krzywdziła ona dziecka, ale uczyła je radzić sobie ze swoimi emocjami?
6 WSKAZÓWEK, CO ZROBIĆ, GDY W TRUDNEJ SYTUACJI STRACILIŚMY KONTROLĘ NAD SWOJĄ ZŁOŚCIĄ:
- Odejdź na chwilę na bok; spróbuj się wyciszyć, weź głęboki oddech, przemyj twarz wodą, „wytup” złość itp. Jeśli masz taką możliwość – zostaw na chwilę dziecko pod opieką kogoś innego, jeśli nie – odejdź na bok tak, aby mieć dziecko na oku.
- Przywołaj/zwizualizuj sytuację, w której Twoje dziecko inaczej się zachowuje, np. śpi, podczas wspólnej, spokojnej zabawy, czytania bajki, kiedy patrzy na Ciebie z ufnością
i poczuciem bezpieczeństwa – to może pomóc odzyskać szerszą perspektywę i zrozumieć, że wszystko co robi dziecko – robi z dobrych intencji. - Odpuść na chwilę wychowywanie; np. cel, żeby dziecko coś wyniosło z tej sytuacji, żeby je pouczyć i coś mu uzmysłowić – to nie jest w tej chwili takie ważne, możesz powrócić do tego, gdy oboje już ochłoniecie.
- Powstrzymaj się od dotykania dziecka, gdy jesteś bardzo zezłoszczony – siła Twojego dotyku pod wpływem emocji może zaskoczyć Ciebie, przestraszyć dziecko, może dojść do szarpnięcia, ściśnięcia, odepchnięcia.Weź odpowiedzialność, jeśli zrobiłeś coś, co naruszyło granice Twojego dziecka, być może w jakiś sposób je skrzywdziło. Nie mów: „Zezłościłam się, bo Ty nie słuchałeś, uderzyłeś brata, itp.”, ale „Nie udało mi się, wiem, że to co zrobiłem szkodziło Tobie, chciałbym zareagować inaczej w tej sytuacji”.
- Obserwuj uważnie swoje dziecko; czy jest już gotowe na to, aby porozmawiać, przytulić się, czy raczej chce podkreślić swoją autonomię i to, że sprawiłeś mu przykrość i zostać jeszcze na chwilę samo? Daj wtedy komunikat: „Jestem tutaj, kiedy już będziesz gotowy, żeby ze mną być, porozmawiać, przytulić się”.
Opisane tutaj wskazówki reagowania w trudnych sytuacjach mają na celu dostarczyć Państwu zarys tego, jak radzić sobie ze złością swoją i dziecka. Każda rodzina, każde dziecko jest inne i może też potrzebować czegoś innego, w różnym nasileniu. Mam nadzieję, że udało mi się Państwa zainspirować do zastanowienia się nad swoją złością i – jeśli zachodzi taka potrzeba – wprowadzenia zmian w radzeniu sobie z nią.
Jeśli potrzebowalibyście Państwo więcej informacji na ten temat lub chcieli odnieść się
i popracować nad konkretnymi sytuacjami ze swojej codzienności – jestem do dyspozycji.
Z serdecznymi pozdrowieniami,
Natalia Jachowicz, psycholog przedszkolny
23.04.2020r.
Drodzy Rodzice!
Ze względu na obecną sytuację kontakty społeczne Waszych dzieci są znacząco ograniczone (zazwyczaj do najbliższego środowiska rodzinnego). Dzieci, które są nieśmiałe mają teraz znacznie mniej możliwości, aby szlifować swoją pewność siebie i zdobywać nowe doświadczenia. Dzieci, które mają trudności w radzeniu sobie z porażką nie podejmują tak wielu wyzwań, w celu kontrolowania swojej złości, jak wcześniej. Przygotowałam dzisiaj dla Państwa kilka wskazówek, jak możecie wspierać rozwój społeczny swojego dziecka w tym trudnym dla niego czasie.
- Bądź przykładem dla swojego dziecka. Dzieci uważnie obserwują zachowania swoich rodziców i przyjmują je za własne. Postaraj się w tym czasie zadbać o relacje społeczne, które ucierpiały z powodu izolacji domowej. Zaproponuj, zorganizuj dla Twojego dziecka krótkie, 10-minutowe spotkanie online z ulubionym kolegą/koleżanką.
- Ucz dziecko współpracy i rozwiązywania konfliktów.Jeśli Twoje dziecko ma w tym czasie kontakt z innymi dziećmi (rodzeństwem, kuzynostwem) to doskonała okazja, aby zaobserwować i popracować nad:
- poszanowaniem własności i prywatności drugiej osoby (np. nie zabieraniem rzeczy z pokoju starszej siostry bez jej pozwolenia, nie przeszkadzaniem bratu, kiedy odrabia lekcje w swoim pokoju),
- dzieleniem się (np. Twoja siostra też chciałaby się pobawić zabawką, którą dostałeś na urodziny, ustaleniem zasad domowych, kto, kiedy i jak długo korzysta np. z urządzeń elektronicznych, aby uniknąć częstych konfliktów),
- rozumieniem dziecka, DLACZEGO ma szanować prywatność, dzielić się, przestrzegać czasu spędzanego na telefonie (poprzez rozmowę, odpowiadanie na pytania dziecka, pokazywanie punktu widzenia drugiej osoby),
- umiejętnością osiągania kompromisu (gdy widzisz, że dzieciom trudno jest dojść do porozumienia i za każdym razem kończy się to konfliktem – pokaż im, na czym polega kompromis – niech każdy zrezygnuje z czegoś na rzecz wspólnego porozumienia).
- Baw się z dzieckiem w taki sposób, aby wspierać jego rozwój społeczny. Zabawa
w odgrywanie ról stwarza możliwości wprowadzania nowych, ale także ćwiczenia poznanych już umiejętności społecznych. Zapraszam do obejrzenia filmiku, który przybliży Państwu tę tematykę. Link poniżej.
https://www.facebook.com/poradniatrampolina/videos/2301890556781029/?epa=SEARCH_BOX
Pozdrawiam serdecznie,
Natalia Jachowicz, psycholog przedszkolny
16.04.2020
Drodzy Rodzice!
Rozpoczął się 6 – ty tydzień, od kiedy przedszkola i inne placówki edukacyjne zostały zamknięte, a Państwo i Wasze dzieci podjęliście się trudu zdobywania wiedzy i umiejętności w warunkach domowych. Wymaga to dużego wysiłku, determinacji oraz dobrej organizacji czasu. W jaki sposób czerpać energię na to wszystko? Jak motywować siebie i swoje dzieci do systematycznej pracy i pokonywania trudności?
Chciałabym pokrótce podjąć dzisiaj z Państwem temat motywacji u dzieci. Motywację dzielimy na 2 rodzaje: motywację zewnętrzną oraz wewnętrzną.
Motorem motywacji zewnętrznej są nagrody i kary.
Czyli: robię coś, ponieważ chcę zdobyć nagrodę lub uniknąć kary.
Zupełnie inaczej jest z motywacją wewnętrzną.
Ja chcę coś zrobić, ponieważ przynosi mi to zadowolenie, satysfakcję, realizuje pewne moje potrzeby.
Często próbujemy motywować dzieci za pomocą nagród i kar. Niestety niejednokrotnie okazuje się po jakimś czasie, że kiedy przestajemy nagradzać, to dziecko nie ma wystarczającej motywacji, żeby podjąć pewien trud, wyzwanie, zrobić coś w imię rodzinnych zobowiązań.
Jak w takim razie właściwie motywować dzieci, czy to do nauki, podejmowania obowiązków domowych, zachowywania się w konstruktywny sposób?
Oto kilka kwestii, które uważam za niezwykle istotne w pracy nad motywacją wewnętrzną dziecka:
- pomóż swojemu dziecku zrozumieć cel – wyjaśnij, dlaczego ważne jest, aby coś zrobiło lub czegoś unikało. Im dziecko lepiej zrozumie sytuację, tym łatwiej będzie mu podjąć się aktywności, która nie zawsze jest atrakcyjna,
- wspieraj samodzielność swojego dziecka – gdy pomagasz dziecku z jakimś zadaniem – nie podawaj gotowych rozwiązań, aby było szybciej – zadawaj pytania, które mogą naprowadzić go na właściwe tory lub pokaż, gdzie wspólnie możecie poszukać tej informacji/pomysłu. Samodzielne poszukiwanie i wymyślanie rozwiązań sprawi, że dziecko bardziej się czymś zainteresuje, może uznać to za swoje, a nie narzucone
z zewnątrz i chętniej będzie to robiło w przyszłości, - chwal dziecko za wysiłek włożony w wykonanie zadania oraz strategie, jakie obrało, nie za efekt końcowy, np. „Bardzo podobają mi się kolory, których użyłeś w tym rysunku”,
- niech Twoja pochwała będzie konkretna (patrz wyżej), żeby dziecko wiedziało, co Ci się podobało w jego pracy,
- pamiętaj, żeby chwalić, kiedy jest ku temu dobry powód,ale zadbaj o to, żeby codziennie dostrzec coś dobrego, co zrobiło/powiedziało Twoje dziecko. Dzieci, które są chwalone nadmiernie często uznają to za nieszczere i niezasłużone.
To tylko kilka sposobów, jak możecie Państwo dbać o to, aby rozwijać u Waszego dziecka motywację wewnętrzną, żeby chciało coś zrobić dla samego robienia i zadowolenia ze swojej sprawczości, nie dla nagrody zewnętrznej.
Gorąco zachęcam Was do zapoznania się z poniższymi artykułami, które rozszerzają temat motywacji wewnętrznej i dostarczają wielu innych wskazówek:
https://www.edukowisko.pl/jak-motywowac-dzieci-do-nauki/
https://dziecisawazne.pl/wspierac-motywacje-wewnetrzna-dziecka/
Z ciepłymi pozdrowieniami,
Natalia Jachowicz, psycholog przedszkolny
09.04.2020r.
Drodzy Rodzice!
Okolice Świąt Wielkanocnych zawsze kolorowo i radośnie mobilizują do działania. Dlaczego nie wykorzystać tego czasu również na pracę nad wzmacnianiem umiejętności poznawczych dziecka? Oczywiście, przede wszystkim jest to czas na odpoczynek w gronie rodzinnym. Jednak pamiętajmy, że 10-15 minut poświęconych na ćwiczenia codziennie zwykle przynosi trwalszy efekt niż 2x/tydzień po 1-2 godziny. A ponadto uczy dziecko (a często także rodzica!) systematyczności, zadaniowości oraz odpowiedzialności za swój rozwój.
Dlaczego warto proponować dziecku różnorodne karty pracy?
- Usprawniają funkcje wzrokowe; uczą spostrzegawczości, analizy i syntezy wzrokowej, czyli tych wszystkich umiejętności, które są niezbędne do późniejszej nauki czytania i pisania.
- Wspierają koordynację wzrokowo-ruchową; uczą współdziałania na płaszczyźnie oko-ręka, ćwiczą rękę. Co jest niezwykle istotne, ponieważ w okresie wczesnoszkolnym bardzo dużo trudności w nauce u dzieci wynika z „niewypracowanej” ręki.
- Wydłużają koncentrację uwagi;uczą skupiania uwagi na zadaniu tak, aby doprowadzić je do końca.
- Kształtują poczucie kompetencji i pewność siebie; gdy pomimo napotykanych na początku trudności, dziecku uda się wykonać dane zadanie (często z subtelną pomocą rodzica), postrzega ono siebie jako osobę sprawczą, kompetentną, wytrwałą, buduje wiarę we własne możliwości.
To tylko kilka najważniejszych korzyści płynących z regularnej pracy nad umiejętnościami poznawczymi dziecka. Ówcześnie mamy dostęp do ogromnej ilości wartościowych materiałów, które możemy w tym celu wykorzystać. Moje propozycje dołączam poniżej:
Karty pracy o tematyce Wielkanocy do druku:
Oraz propozycje stron, na których możecie Państwo znaleźć wiele materiałów dostosowanych do wieku Waszego dziecka:
https://www.facebook.com/Karty-pracy-105243834458568/
https://www.facebook.com/zabawowo/
W Załączniku 1 znajdziecie Państwo wiosenne kolorowanki, dzięki uprzejmości strony poświęconej edukacji Czary z drukary.
Z serdecznymi życzeniami zdrowia i radości w te Święta,
Natalia Jachowicz, psycholog przedszkolny
02.04.2020r.
Drodzy Rodzice,
obecna sytuacja sprawia, że nasza potrzeba bezpieczeństwa jest zachwiana; nie mamy pewności, czy wszystkie nasze miejsca pracy przetrwają, czy w obecnych warunkach będziemy otrzymywali regularną pensję, jak to będzie z naszym kredytem, firmą, dostępem do służby zdrowia. To powoduje nasilenie wielu trudnych emocji, z którymi każdy inaczej – lepiej czy trochę gorzej – radzi sobie. Podobnie jest z Państwa dziećmi. Ich potrzeba bezpieczeństwa również została zachwiana m.in. poprzez:
- nagłą zmianę w rutynie dnia; niemożność kontaktu z rówieśnikami, przyjaciółmi, Paniami z przedszkola i podejmowania regularnych aktywności związanych ze środowiskiem przedszkolnym,
- ograniczenie aktywności fizycznej i poznawczej; środowisko, które zwykle eksplorowało Państwa dziecko w tym momencie jest bardzo zawężone – do środowiska domowego/rodzinnego. Ograniczenia w przemieszczaniu się czy ryzyko zachorowania również wpływają na zmniejszenie aktywności dziecka pod wieloma względami,
- zmianę w zachowaniu dorosłych; Państwa dziecko widzi i odczuwa nastroje panujące w domu, być może zwiększony niepokój, napięcie. Słyszy doniesienia
w telewizji i radio – nie zawsze rozumie ich znaczenie, ale doświadcza związanych z nimi emocji.
Proszę pamiętać, że Państwa dzieci również doświadczają stresu związanego z zaistniałą sytuacją, dlatego chciałam zaproponować dzisiaj kilka aktywności, które możecie Państwo podjąć wspólnie ze swoimi dziećmi. Służą one wsparciu rozwoju emocjonalno-społecznego dziecka, aby łatwiej było mu mówić o swoich emocjach, kiedy odczuwa taką potrzebę, lepiej je rozumieć i kontrolować.
- W Załączniku 1 znajdziecie obrazki przedstawiające różne stany emocjonalne (jeśli nie macie dostępu do drukarki – można wyciąć z kolorowych czasopism twarze lub korzystać z obrazków na komputerze). Oto kilka sposobów, jak możecie je wykorzystać:
- zabawa w zgadywanie – dziecko losuje jeden obrazek i jak najszybciej próbuje nazwać emocję, którą zobaczy,
- łączenie emocji z sytuacją – wybranie jednego obrazka i dokończenie zdania: „Czuję się…(smutny, zdenerwowany, radosny…), kiedy….(np. pójdę z mamą na lody)”. Kiedy jeszcze można się tak czuć? Jak myślisz, kiedy Twoja mama/brat/dziadek tak się czują? Czy kiedyś udało Ci się to zaobserwować
u nich?, - wymyślanie historii – wybranie jednego obrazka i opowiedzenie krótkiej, kilkuzdaniowej historii, co mogło się wydarzyć, że ten chłopiec tak się poczuł.
- Wspólne czytanie bajek. W Załączniku 2 znajdziecie kolejną propozycję bajki terapeutycznej na ten czas. Wiele ciekawych i pożytecznych bajek znajdziecie Państwo w Internecie. Mają one charakter nie tylko edukacyjny, ale służą przede wszystkim rozmowom rodzica z dzieckiem na temat różnych sytuacji i emocji z nimi związanych, a także strategii radzenia sobie. Z tego względu są niezwykle wartościowe i budują bliską, silną relację z dzieckiem. Jeśli jesteście Państwo zainteresowani taką formą
i chcielibyście otrzymać więcej propozycji bajek serdecznie zapraszam do kontaktu mailowego. - Gra typu memory. W Załączniku 3 znajdziecie kartę z obrazkami-potworami do dwukrotnego wydruku, aby można było wyszukiwać i łączyć w pary takie same obrazki. Tego typu gry (oraz większość innych gier, które posiadacie w swoich domach) uczą m.in.:
- stosowania się do zasad; odkrywam TYLKO dwie karty, raz Ja – raz Ty, czekam na swoją kolej, itp.,
- radzenia sobie z porażką (pamiętajmy, że raz na jakiś czas wygrywa rodzic – takie sytuacje uczą jak radzić sobie z emocjami związanymi z przegraną),
- współpracy, uwzględniania drugiej osoby.
Pamiętajcie drodzy Rodzice, że bycie w izolacji domowej oznacza również, że to co najważniejsze – rodzinę – mamy bliżej niż kiedykolwiek. A sposobem, w jaki przede wszystkim możecie wesprzeć swoje dziecko jest czułość, obecność i akceptacja.
Załącznik 3
Z ciepłymi pozdrowieniami,
Natalia Jachowicz, psycholog przedszkolny
Drodzy Rodzice!
Stoimy w obliczu trudnej dla nas wszystkich sytuacji, która nasila stres oraz wywołuje inne, trudne emocje, zarówno u dorosłego, jak i dziecka. W starciu z niewidzialnym przeciwnikiem, jakim jest wirus, możemy czuć się szczególnie bezsilni i zdezorientowani, nie wiedząc jak rozumieć tę sytuację, jak rozmawiać o niej z dziećmi.
„Przewidywanie jest bardzo trudne szczególnie, jeśli idzie o przyszłość.” (Niels Bohr)
Z dnia na dzień nasze życie uległo diametralnym zmianom i stoimy przed zadaniem jak najszybszego przystosowania się do nich. Jednak tym, co zdecydowanie zyskało większość
z nas jest czas – z mężem, żoną, matką, synem. Doceńmy to i wykorzystajmy jak najlepiej, aby mogło zaowocować, gdy sytuacja już się ustabilizuje!
Serdecznie zachęcam Państwa do zapoznania się i wykorzystania materiałów poniżej:
- Na początek Jak rozmawiać z dzieckiem o niepokojącej sytuacji związanej
z koronawirusem?; link poniżej:
- W Załączniku 1 prezentacja nt. koronawirusa do wspólnego przeczytania wraz
z dzieckiem. - W Załączniku 2 bajka terapeutyczna Jeżyk Bartek wraz z komentarzem, propozycjami aktywności i tematów do rozmowy z dzieckiem.
- Szczególnie zachęcam Państwa wraz z dziećmi do własnoręcznego stworzenia
i zawieszenia w toalecie instrukcji mycia rąk; może to być w formie rysunku, wycinanki czy wyklejanki, z wykorzystaniem tego, czym dysponujecie w warunkach domowych. Wesprze to umiejętności dziecka związane z motoryką małą, kreatywnością, ale także samodzielność i higienę osobistą.
Załącznik 1_poradnik-dla-dzieci-koronawirus
Załącznik 3_emocjonalne-statki
W Załączniku 3 propozycja gry rodzinnej dla rodziców i dzieci od ok. 6-ego r. ż. oraz starszych. Życzę udanej zabawy!
Jeśli interesuje Państwa jakiś temat/problem, chcielibyście poczytać trochę na jego temat, czy macie jakieś pytania/wątpliwości związane z umieszczonymi materiałami serdecznie zapraszam do kontaktu mailowego poprzez adres mailowy przedszkola.
Z życzeniami zdrowia i spokoju,
Natalia Jachowicz, psycholog
